Poalei Zion (Robotnicy Syjonu) był marksistowsko-syjonistycznym ruchem żydowskich robotników, który zaczął się tworzyć w 1897 roku w Mińsku, w Rosji. Tak naprawdę ideologia tych pierwszych grup robotniczych była daleka od ideologii marksizmu.

W 1901 roku Ogólnożydowski Związek Robotniczy Litwy, Polski i Rosji ("Algemajner jidiszer Arbeterbund") zwany w skrócie Bund, odrzucił Syjonizm. Działacze Bundu wskazali na socjalizm, jako jedyne wyjście z XIX-wiecznego kryzysu żydowskiej tożsamości.
    Od tego momentu ruch Poalei Zion zaczął zyskiwać coraz większą popularność w Rosji. Poalei Zion oficjalnie został założony w Stanach Zjednoczonych w 1903 roku. W latach 1904-1907 utworzono oddziały organizacji w Austrii, Kanadzie, Anglii, Argentynie i Rumunii. W 1910 roku oddział Poalei Zion powstał także w Bułgarii.

Był to czas bardzo dużych sporów w żydowskich kręgach socjalistycznych. Spierały się ze sobą trzy odmienne poglądy na kulturalną, polityczną i robotniczą niezależność socjalistycznego państwa. Z tych sporów w latach 1905-1906 wyłoniły się trzy partie: syjonistyczno-socjalistyczna, żydowsko-socjalistyczna i Poalei Zion.

W grudniu 1905 roku rosyjski marksista Ber Borochow (1881-1917) ogłosił główne założenia programowe Poalei Zion:
      - marksizm poprawnie zanalizował walkę klasową, nie ma jednak żadnej
                  podobnej analizy dotyczącej państwa, które jest skomplikowane i
                  okryte tajemnicą.
      - Żydzi mogą dołączyć do walki klasowej gdy zostaną usunięte ograniczające
                  warunki swoich sił twórczych, które nakłada na nich walka narodowa.
      - aby usunąć te ograniczenia Żydzi muszą mieć terytorialną niezależność i
                  państwo.
      - Żydzi są prekursorami kapitalizmu, a ponieważ kapitalizm pogłębia się,
                  konkurencja na rynku pracy zmusza Żydów do emigrowania do innych
                  krajów. Jest to pogłębiający się proces w kapitalizmie.
      - Palestyna jest jedynym miejscem z którego żaden proces nie zmusi Żydów
                  do wyjazdu z przyczyn ekonomicznych. To dlatego Ziemia Izraela
                  powinna być miejscem żydowskiej imigracji.
      - Organizacja Syjonistyczna powinna zarządzać i wspierać imigrację, którą
                  wywołały procesy kapitalizmu.
      - partia Poalei Zion popiera wybór Palestyny jako miejsca pod utworzenie
                  państwa żydowskiego, ponieważ jest to jedyny logiczny wybór,
                  niekoniecznie wynikający z przyczyn historycznych lub kulturowych.
                  Jest to jedyne miejsce z którego Żydzi nie zostaną wygnani przez
                  procesy kapitalizmu.
      - cele Syjonizmu mogą zostać zrealizowane jedynie przez żydowski proletariat.

W marcu 1906 roku Ber Borochow formalnie założył partię polityczną Żydowska Socjalistyczna Demokratyczna Partia Robotnicza - Poalei Zion. Akceptowała ona marksistowską wizję świata ze specyficznym połączeniem z nacjonalizmem żydowskim. Żydowski proletariat miał powstać w Ziemi Izraela i dopiero wówczas wziąć udział w walce klasowej.

Członkowie Poalei Zion dotarli do Palestyny podczas Drugiej Aliyah. W październiku 1906 roku utworzono pierwszą grupę w Ramli. Członkowie Poalei Zion założyli oddziały samoobrony żydowskiej Hashomer. Zakładali urzędy zatrudnienia, kuchnie i ośrodki zdrowia dla członków ruchu. Stopniowo ruch przekształcił się w partię polityczną Kibbush Ha'avoda i Avoda Ivrit.
    Do przywódców Poalei Zion należeli: Ber Borochow (1881-1917), Itzchak Ben-Zwi (1884-1963), Rachel Yanait, Y. Tabenkin, S. Kaplansky, A. Kaskin, N. Nir oraz Dawid Ben-Gurion (1886-1973).

Podczas I wojny światowej Poalei Zion pomagał w Palestynie i Stanach Zjednoczonych rekrutować żołnierzy do Legionu Żydowskiego. Po zakończeniu wojny, Dawid Ben-Gurion połączył Poalei Zion z partią Achdut Ha'avoda, która ostatecznie przeobraziła się w Mapai i Achdut Avoda - Poalei Zion. Ich członkowie przyczynili się do utworzenia batalionów pracy G'dud Ha'avoda, które założyły kilka kibuców.

Podczas październikowej rewolucji bolszewickiej 1917 roku w Rosji, część radykalnych członków Poalei Zion wzięło udział w walkach. Powstała nawet brygada złożona z aktywistów Poalei Zion, którą nazywano "Brygadą Borochowa". Walczyła ona w szeregach Armii Czerwonej. W 1919 roku utworzyli oni Żydowską Partię Komunistyczną Poalei Zion - w 1922 roku została rozwiązana.
    Prawie równocześnie powstała Socjaldemokratyczna Partia Poalei Zion, która musiała później zmienić nazwę na Żydowską Partię Komunistyczną Poalei Zion - została rozwiązana w 1928 roku, gdy zlikwidowało ją NKWD.