HeHalutz (Pionier) jest ogólnoświatowym młodzieżowym ruchem syjonistycznym, który zachęca młodych Żydów do osiedlenia się w Ziemi Izraela i przygotowuje ich do podjęcia pracy na wsi.

Ruch został założony w Rosji pod koniec 1918 roku przez Josepha Trumpeldora (1880-1920). Pierwsza ogólnokrajowa konwencja ruchu odbyła się w styczniu 1919 roku w Moskwie. HeHalutz pozostając pod silnym wpływem Trumpeldora opowiedział się za członkostwem w Organizacji Syjonistycznej.
    Podstawowymi zasadami ruchu były:
    - wychowanie w rodzinie z kulturze i języku hebrajskim.
    - szkolenie zawodowe do pracy w Palestynie.
    - osobiste zaangażowanie do powrotu do Ziemi Izraela, by pracować w kibucu.

Dzięki działalności ruchu kilka tysięcy młodych Żydów (halutzim - pionierów) wyjechało w latach 1919-1921 z Rosji do Palestyny.

W 1921 roku założoną światową organizację HeHalutz, a niemiecką gałąź w 1921 roku. Organizacja działała głównie w środkowo-wschodniej Europie, ale także w zachodniej Europie, na północy i południu Afryki oraz w Ameryce. Najsilniejsze wpływy posiadała w Polsce.
    W 1938 roku zakazano działalności ruchu w Niemczech. Podczas II wojny światowej HeHalutz prowadził swoją działalność w gettach, zachęcając młodych działaczy do organizowania zbrojnego oporu Niemcom.
    Próby odtworzenia organizacji po wojnie nie powiodły się. HeHalutz działa jedynie w Południowej Afryce.