Dwudziesty Siódmy Kongres Syjonistyczny odbył się w dniach 9-16 czerwca 1968 roku w Jerozolimie, w Izraelu.

Po raz pierwszy w obradach Kongresu uczestniczyły delegacje młodzieżowe, w tym grupy studenckie i przedstawiciele młodzieżowych ruchów syjonistycznych. Odzwierciedlało to nastroje w żydowskim świecie, szczególnie ogromną liczbę młodych ochotników, którzy w okresie Wojny Sześciodniowej przyjechali z pomocą do Izraela. Wojna po raz pierwszy doprowadziła do wzrostu żydowskiej imigracji z Zachodu.

Kongres zaaprobował decyzję izraelskiego rządu o przejęciu obowiązków Agencji Żydowskiej dotyczących absorpcji nowych imigrantów i powołaniu Ministerstwa Absorpcji i Imigracji.

Delegaci poprawili Program Jerozolimski z 1951 roku, określając nowe cele Syjonizmu. Ustalono, że celami Syjonizmu są:
      - zachowanie jedności narodu żydowskiego i skoncentrowanie jego życia na
                  Izraelu;
      - integracja przyjeżdżających z całego świata Żydów w historycznej ojczyźnie,
                  w Ziemi Izraela;
      - wzmocnienie państwa Izrael założonego na proroczych ideałach
                  sprawiedliwości i pokoju;
      - wzmocnienie narodu żydowskiego poprzez edukację języka hebrajskiego i
                  przekazywanie duchowych oraz kulturowych wartości żydowskich;
      - ochrona praw żydowskich w każdym miejscu.

Wybrano nowego przewodniczącego Światowej Organizacji Syjonistycznej. Został nim Ehud Avriel.