DRUGI  KNESSET  ( 1951 - 1955 )



   -  Państwo Izrael
          -  I Knesset (1949-1951)
       - II Knesset
          -  III Knesset (1955-1959)
          -  IV Knesset (1959-1961)
          -  V Knesset (1961-1965)
          -  VI Knesset (1965-1969)
          -  VII Knesset (1969-1973)
          -  VIII Knesset (1973-1977)
          -  IX Knesset (1977-1981)
          -  X Knesset (1981-1984)
          -  XI Knesset (1984-1988)
          -  XII Knesset (1988-1992)
          -  XIII Knesset (1992-1996)
          -  XIV Knesset (1996-1999)
          -  XV Knesset (1999-2003)
          -  XVI Knesset (2003-2006)
          -  XVII Knesset (2006- )





Zobacz także w Historii:

   -  1949-1955 - Stabilizacja państwa












Obrady Knessetu
(źródło: Knesset)


 

 

Pierwszy Knesset:
                    Wybory: 30.07.1951 r.
                    Pierwsze posiedzenie: 20.08.1951 r.
                    Liczba wybranych list: 15
                                        (przed końcem Knessetu było 13 parlamentarnych grup)
                    Czas: 4 lata

                    Przewodniczący: Joseph Sprintzak
                    Zastępcy przewodniczącego: Hanna Lamdan, Binyamin Minz,
                                                                                Joseph Serlin, Ze`ev Sheffer
                    Sekretarz Powszechny: Moshe Rosetti

Drugi Knesset (1951-1955)
Nazwa listy procent uzyskanych głosów liczba miejsc liczba miejsc przed następnymi wyborami
Mapai 37,3 % 45 47
Powszechni Syjoniści 16,2 % 20 22
Mapam 12,5 % 15 7
Hapo'el Hamizrahi 6,8 % 8 8
Ruch Herut 6,6 % 8 8
Maki 4,0 % 5 7
Partia Postępu 3,2 % 4 4
Demokratyczna Lista Izraelskich Arabów (1) 2,4 % 3 3
Agudat Israel 2,0 % 3 3
Sefardyjczycy i Orientalne Społecznosci 1,8 % 2 0
Po'alei Agudat Israel 1,6 % 2 2
Mizrahi 1,5 % 2 2
Kidma Va'avodah (1) 1,2 % 1 1
Jemeński Związek (2) 1,2 % 1 1
Rolnictwo i Rozwój (1) 1,1 % 1 1
Ahdut Ha'avoda - Poalei Syjon (3) - 0 4
(1) - arabska lista mniejszościowa powiązana z Mapai.
(2) - zaraz po wyborach dołączyli do Powszechnych Syjonistów, jednak Knesset nie wyraził na to zgody.
(3) - odeszli od Mapamu, jednak na utworzenie tego klubu nie wyraził zgody Knesset.

 

Drugi Knesset wiele razy zajmował się kwestią arabskich terrorystów, którzy przenikali granicę Izraela i dokonywali ataków na ludność cywilną. Cała jedna debata parlamentarna została poświęcona tragicznemu atakowi terrorystycznemu na autobus w Maale Akrabim (w dniu 18 marca 1954 roku). Zajmowano się także kwestią aresztowania w Egipcie izraelskiego statku "Bat Galim" (28 września 1954 r.) oraz odmowie przejazdu izraelskich statków i ładunków przeznaczonych dla Izraela przez Kanał Sueski. Równolegle toczyły się sprawy wokół aresztowania 13 Żydów w Egipcie, których oskarżono o szpiegowanie na rzecz Izraela.

W tym okresie Izrael zmagał się z ciężkim kryzysem gospodarczym i kontynuował politykę reglamentowania towarów, co doprowadziło do rozkwitu "czarnego rynku". Knesset starał się także rozwiązywać problemy związane z masową imigracją, brakiem miejsc pracy, dużymi problemami zdrowotnymi (szczególnie dużymi wśród nowych imigrantów). Ciężkie warunki panujące w przejściowych obozach wymagały rozpoczęcia programów zbiorowego budownictwa mieszkaniowego. Aktywnie wspierano zagraniczne inwestycje, rozwój rolnictwa i przemysłu. Równocześnie uruchomiono państwowy system szkolnictwa, wokół którego wybuchły duże ideologiczne spory.

Istotą izraelskiej demokracji jest związek pomiędzy państwem a religią. Bardzo często ten temat był omawiany podczas obrad drugiego Knessetu.

 

 

Trzeci rząd został sformowany przez Davida Ben-Guriona w dniu 8 października 1951 roku. Wybory ponownie wygrała Mapai (Partia Robotników Ziemi Izraela), jednakże partie lewicy wyszły z nich nieznacznie osłabione, a wzmocniła się reprezentacja Powszechnych Syjonistów. Członkami koalicji rządowej byli: Mapai, Hamizrahi i Hapo'el Hamizrahi, Agudat Israel, Po'alei Agudat Israel i listy mniejszościowe.

Liczba ministrów, gdy rząd został sformowany - 13.

Premier ustąpił 19 grudnia 1952 roku, w związku ze sporem na tle żądań o zwiększenie wydatków na religijną edukację państwową.

 

 

Czwarty rząd został sformowany przez Davida Ben-Guriona w dniu 24 grudnia 1952 roku. Członkami koalicji rządowej byli: Mapai, Powszechni Syjoniści, Hamizrahi i Hapo'el Hamizrahi, Partia Postępu i listy mniejszościowe.

Liczba ministrów, gdy rząd został sformowany - 16.

Premier ustąpił 6 grudnia 1953 roku, w związku z jego osobistą decyzją o wycofania się z życia politycznego. David Ben-Gurion przeniósł się do kibucu Sdeh Boqer na Negewie.

 

 

Piąty rząd został sformowany przez Mosze Szaretta w dniu 26 stycznia 1954 roku. Członkami koalicji rządowej byli: Mapai, Powszechni Syjoniści, Hamizrahi i Hapo'el Hamizrahi, Partia Postępu i listy mniejszościowe.

Liczba ministrów, gdy rząd został sformowany - 16.

Premier ustąpił 29 czerwca 1955 roku, z powodu wystąpienia z rządu Powszechnych Syjonistów. Wynikało to z oskarżenia rządu o niewłaściwe zachowanie podczas rozprawy doktora Israela Kastznera, postawionego przez Maki i Ruch Herut. Doktor Israel Kastzner współpracował podczas II wojny światowej z nazistami, aby ocalić grupę węgierskich Żydów. Doprowadziło to do upadku rządu Szaretta.

 

 

Szósty rząd został sformowany przez Mosze Szaretta w dniu 29 czerwca 1955 roku. Członkami koalicji rządowej byli: Mapai, Hamizrahi i Hapo'el Hamizrahi i listy mniejszościowe.

Liczba ministrów, gdy rząd został sformowany - 12.

W tym czasie odbyły się wybory do trzeciego Knessetu i 3 listopada 1955 roku nastąpiło przekazanie władzy kolejnemu rządowi.

 

 

źródło materiałów: Knesset




Na poczatek

  Izrael Kultura Historia Turystyka Pomoc duchowa Żydzi w Polsce Czasy i Fakty

Copyright ©2005-2006 by Gedeon