Piotr, możliwe, iż najstarszy z Apostołów, był synem Jonasza, lub Jony (Jan 21:15). Miał na imię Szymon, lub Symeon i często jest nazywany tym imieniem w Piśmie Świętym (Mat. 4:18). Mieszkał w Kafarnaum ze swoją żoną i teściową. Razem ze swoim ojcem i bratem Andrzejem był rybakiem na Morzu Galilejskim. Prawdopodobnie, tak jak Andrzej, był uczniem Jana Chrzciciela (Jan 1:35-41).
  Jezus po przyjęciu go za ucznia nadał mu imię Piotr, pod którym jest obecnie powszechnie znany: "Tyś jest Szymon, syn Jonasza; ty będziesz nazwany Kefas, co się wykłada Piotr" (Jan 1:42). Kefas jest hebrajską formą słowa Piotr (greckie petros, skała lub kamień); tym samym nasz Pan wskazał na swoje oczekiwanie wielkiego rozwoju charakteru tego ucznia. Ta myśl została potwierdzona trochę później, kiedy Piotr po raz pierwszy wyraził swoje przekonanie, iż Jezus naprawdę jest obiecanym Mesjaszem (Mat. 16:17,18):
  "Błogosławiony jesteś Szymonie, synu Jonaszowy! Bo tego ciało i krew nie objawiły tobie, ale Ojciec mój, który jest w niebiesiech. A Ja ci też powiadam, żeś ty jest Piotr; a na tej opoce zbuduję kościół mój, a bramy piekielne nie przemogą go."

Fundamentalna prawda, w swej naturze jak skała, została powierzona uczniowi, którego impulsywny i zmienny charakter z czasem został tak przemieniony, iż stał się on "żywym kamieniem" w chwalebnej Świątyni przyszłości, jak sam później wyjaśniał (1 Piotra 2:3-5).
  Jezus obiecując mu klucze Królestwa Niebiańskiego wskazał, iż szczególnym przywilejem Piotra będzie głoszenie Słowa (1) Żydom - na przykład w dniu Pięćdziesiątnicy, tym sposobem otwierając im wejście do zarodkowego Królestwa (Dzieje Ap. 2:14-41); oraz (2) Poganom - na przykład w domu Korneliusza, zapraszając ich także do tego samego Królestwa (Dzieje Ap. 10).
  Jego gorliwość, czasami zbyt płomienna np. kiedy poprosił, by nie tylko jego stopy, lecz także jego ręce i głowa zostały omyte, jego otwarte wyznanie o przywiązaniu do Mistrza, jego pochopne, jednakże pełne uczucia skarcenie Jezusa za mówienie o oczekującym go cierpieniu i śmierci, świadczą o miłującej i gorącej naturze (Jan 13:2-9; 18:10,11; Mat. 16:21-23). Taka natura, po przemienieniu i oczyszczeniu pod wpływem Ducha Świętego, uczyniła z niego wielkiego sługę Bożego w służeniu światu światłem chwalebnej Ewangelii Królestwa.

Piotr był jednym z największych nosicieli światła, którzy kiedykolwiek żyli, świetlanym członkiem Gwiazdy okresu Efeskiego Kościoła, którego służba trwała przez całe stulecia i nawet dzisiaj oświetla ścieżkę sprawiedliwych.

Słowa Jezusa zapisane w Ewangelii Jana 21:18,19 wydają się wskazywać, iż Piotr miał ponieść gwałtowną śmierć. Tradycja utrzymuje, iż poniósł on śmierć męczeńską w wieku około 67 lat, ukrzyżowany głową w dół. Zginął w 66 roku n.e.

- informacje zaczerpnięte z miesięcznika religijnego "Teraźniejsza Prawda" nr 476.