Pierwszym członkiem gwiezdnym sardyjskiego okresu kościoła, i jego księciem, był Marsyliusz (znany także jako Marsiglio). Pan powołał go w czasie wielkich sporów pomiędzy Kościołem i Państwem. Papież wysuwał wygórowane roszczenia do absolutnej władzy w sprawach zarówno świeckich jak i religijnych. Szczególnym pomocnikiem Marsyliusza w walce z papieską supremacją był Occam (William z Ockham, żył w latach około 1290-1349), angielski franciszkanin. Luter często wyrażał swoją wdzięczność za wpływ, jaki na niego wywarł.

Marsyliusz i Occam związali się z francuskimi oraz niemieckimi stronnictwami antypapieskimi i pośród reformatorów byli uważani za bardziej radykalnych. Dzieło Marsyliusza "Defensor Fidei" ("Obrońca Wiary") kończy się 42 "Wnioskami", które choć są miejscami niejasne, przedstawiają bardzo wyraźnie podporządkowanie władzy duchowej władzy świeckiej. Zdaniem Marsyliusza Kościół nie jest ograniczony do jakiegokolwiek porządku klerykalnego, lecz składa się z całego ciała wiernych - kleru i laikatu - którzy wierzą w i wzywają imienia Chrystusa; biskupi i księża są w zasadzie równi, a papiestwo nie może w żaden sposób rościć sobie prawa do prymatu. Marsyliusz nauczał, iż doktrynalnym sztandarem Kościoła jest Biblia. Żaden duchowny nie ma prawa sądzić ani zmuszać do ekskomuniki przez świeckie kary; tylko Chrystus osądza heretyków.
    Takie nauki były czymś wyjątkowym jak na tamten wiek, zapowiadało to, co charakteryzowało Protestancką Reformację: powszechne kapłaństwo prawdziwie wierzących, wyłączny autorytet Pisma Świętego, ludzkie pochodzenie papiestwa. Zasiał on nasiona do późniejszego żniwa, sam będąc pionierem tego, co brat Johnson określa jako Reformację przez jednostki.

Marsyliusz i jego współpracownicy bacznie obserwowani przez wrogów papieża pojawili się na dworze niemieckim cesarza Ludwika Bawarskiego z epokową książką Marsyliusza "Defensor Pacis" ("Obrońca Pokoju"). W niej swoim zrozumieniem Prawdy zaatakowali całą papieską hierarchię, dzięki czemu wielce skompromitowali papiestwo. Nie jest rzeczą zaskakującą, iż wiele z jego nauk zostało potępionych przez papieża Jana XXII (1327 rok) i że Marsyliusz został napiętnowany jako heretyk.
    Antagonizm pozostawał nieustępliwy długo po jego śmierci w 1343 roku, a papieska bulla z 1377 roku przyrównywała wczesne herezje Wycliffe`a do "przewrotnych idei oraz ciemnej wiedzy Marsyliusza z Padwy o przeklętej pamięci".

- informacje zaczerpnięte z miesięcznika religijnego "Teraźniejsza Prawda" nr 478.