Jan Wiklif powszechnie znany jako "Gwiazda poranna Reformacji" był naprawdę Gwiazdą - członkiem nosiciela światła dla sardyjskiego okresu Kościoła. Jego rzekome miejsce urodzenia znajduje się w pobliżu Richmond, w Yorkshire, a w jego rodzinie byli panowie feudalni i opiekunowie probostw. Niewiele zapisano o jego wczesnych latach i wykształceniu, chociaż został przeznaczony do kariery w Kościele w młodym wieku. W wieku 16 lat udał się na studia do Oxfordu, poświęcając wiele czasu logice i filozofii. Jednakże Wiklif zasłużył sobie na wdzięczność wszystkich następnych wieków jako teolog i tłumacz Pisma Świętego.
    W owym czasie nie wymagano czytania samej Biblii jako przygotowania do stanu duchownego, lecz raczej zdolności dyskutowania na temat tradycji ojców kościoła. Jednakże Wiklif miłował Biblię i stał się znany jako "Doktor Ewangelii". W 1356 roku napisał traktat potępiający zupełne zepsucie systemu eklezjastycznego, który to temat kontynuował na kolejnych wyznaczonych stanowiskach pedagogicznych i kościelnych. Oczywiście nie obyło się bez opozycji, czego dowodem jest odsunięcie Wilkifa przez Piotra Langhama, nowo mianowanego arcybiskupa Canterbury, ze stanowiska przełożonego Canterbury Hall, niedawno ufundowanego kolegium.
    Mogła to być ręka Opatrzności, gdyż Wiklif wkrótce włączył się w narodowe oburzenie przeciwko papieżowi domagającemu się "daniny" od Korony Angielskiej. Ponieważ te zamiary się nie powiodły, spodziewano się, iż król (Edward III) odpowie przed Sądem Najwyższego Kapłana, "który stał się jego przełożonym świeckim w nie mniejszym stopniu niż religijnym". Anglia poczuła się dotknięta. Wpływ Wilkifa w buncie przeciwko takiemu papieskiemu żądaniu został nacechowany osobistym wyzwaniem ze strony pewnego mnicha będącego doktorem teologii, do obalenia różnych twierdzeń przytaczanych na obronę papieskich roszczeń. Wiklif odpowiedział z typową dla niego przekonywującą logiką.

Począwszy zwłaszcza od 1378 roku Wiklif atakował papiestwo jako Antychrysta, co bardzo wzbogacało biblijne argumenty Marsyliusza. Jego nieoceniona praca przy tłumaczeniu Biblii na angielski położyła fundament pod Reformację w świecie anglojęzycznym; on dostrzegł Słowo Boże jako największego przeciwnika papieskiej hierarchii.

Jan Wiklif zmarł w 1384 roku. Około 30 lat później sobór w Konstancji napiętnował go jako upartego heretyka niegodnego chrześcijańskiego pochówku. Jego szczątki zostały ekshumowane, spalone i wyrzucone do rzeki Swift. Jednakże światło, jakie zaniósł ludowi Bożemu nigdy nie wygasło. Obecnie jego nazwisko pozostaje żywe w nazwie wydawnictwa: Wycliffe Biblie Translators.

- informacje zaczerpnięte z miesięcznika religijnego "Teraźniejsza Prawda" nr 478.