Święty Jan członek Gwiazdy Efeskiej, kontynuował swą wierną służbę około 30 lat w epoce Smyrneńskiej Kościoła, której został księciem.

To nauki Świętego Jana, na temat przedludzkich, ludzkich i poludzkich urzędów Chrystusa, zapoczątkowały ruch Maluczkiego Stadka, który później został wypaczony i zamieniony w Kościół greckokatolicki. Wszystkie jego dzieła zostały napisane w ostatniej dekadzie pierwszego stulecia - pomiędzy rokiem 90 a 100. Odnośnie urzędu Chrystusa jego pisma podkreślały istnienie i dzieła Logosa jako Boskiego Przedstawiciela w stwarzaniu (Jan 1:1-3; 3:13; 6:62; 8:56-58; 17:5). Także to, że stał się ciałem, aby zostać Zbawicielem ludzkości (Jan 1:14; 3:16,17; 1 Jana 4:2,3) oraz to, że oddał siebie na ubłagania za grzech człowieka (1 Jana 2:2; 4:10). Jego pisma są świadectwem służby Jezusa, w celu wybawienia najpierw Kościoła i ostatecznie świata (1 Jana 2:2; 3:2). Św. Jan podkreślał różne dzieła naszego Pana - przed, podczas i po czasie Jego przebywania w ciele. Jego specjalnym pomocnikiem w rozpowszechnianiu i bronieniu tej szafarskiej prawdy był Polikarp, który w pięknym wieku, po 86 latach poświęconej służby, zmarł na stosie.

Jan umarł jako ostatni z Apostołów, być może w roku 100. Niektórzy historycy mówią, iż zmarł w Efezie mając 90 lat, chociaż Hieronim twierdzi, że miał sto lat. Warto się zastanowić nad tym, iż to Jan w swoim sędziwym wieku został użyty przez naszego Pana do napisania posłannictw do siedmiu kościołów z Objawienia. Chociaż prawdopodobnie nie zdawał sobie sprawy ze znaczenia tego, co zostało mu objawione jako proroctwo, niewątpliwie jako Apostoł i członek gwiezdny antytypicznego kościoła Smyrneńskiego, rozumiał dokładnie posłannictwo mu powierzone, które było za jego czasów "pokarmem na czas słuszny".

- informacje zaczerpnięte z miesięcznika religijnego "Teraźniejsza Prawda" nr 477.