Chociaż miało być "niewiele mądrych według ciała, niewiele możnych, niewiele zacnego rodu" (1 Kor. 1:26), życie i praca króla Alfreda wskazują, iż on był jednym z tych nielicznych i że stał się członkiem Gwiazdy okresu Tiatyry.

Alfred szczególnie aktywnie działał na rzecz chrześcijaństwa, prawa, porządku i edukacji w swoim królestwie. Będąc jednym z najszlachetniejszych władców oraz jednym z najlepszych ludzi jacy kiedykolwiek żyli, dla swego ludu był prawdziwym Dawidem zasadzonym na chrześcijańskim gruncie. Charakter Alfreda bez wątpienia był charakterem członka Maluczkiego Stadka. Prawdopodobnie jest on najszlachetniejszym i najlepszym królem jaki kiedykolwiek zasiadał na tronie, a to, że był spłodzony z ducha dało mu taką pozycję, że mógł przewyższyć nawet Dawida jako króla.
    Osobiście oraz przez innych Alfred tłumaczył cenne książki z łaciny na język angielski, tak by jego lud mógł mieć najlepszą literaturę wtedy osiągalną. On zakładał szkoły i uczelnie dla ludu i usiłował weń wpoić prawdziwe zasady chrześcijaństwa. Uczynił swój dwór wzorem życia, jakie pragnął by jego lud prowadził. Przetłumaczył Psalmy na język angielski i był pierwszym, który podczas ciemnych wieków przełożył znaczną część Słowa Bożego na żywy język europejski. Widzimy jak Duch Święty prawdy i miłości objawiał się w jego szlachetnym życiu oraz w jego ruchu, który dotyczył spraw religijnych oraz edukacyjnych.
    Cała jego wyśmienita praca toczyła się pomimo cierpień spowodowanych przez bolesną chorobę. Alfred umarł w 901 roku w wieku 52 lat i został pochowany w swojej stolicy w Winchester. Prawdopodobnie w Maluczkim Stadku będą przedstawiciele każdego zawodu i stanu rodzaju ludzkiego, co umożliwi im podczas "czasów restytucji" udzielenie pełnej zrozumienia pomocy innym tego samego zawodu i stanu w życiu. Wydaje się oczywiste, iż żaden inny król nie przejawiał tak dużego podobieństwa Chrystusowego jak Alfred - jeden z tych nielicznych ziemskich monarchów, który prawdziwie zasłużył sobie na tytuł: Wielki.

- informacje zaczerpnięte z miesięcznika religijnego "Teraźniejsza Prawda" nr 478.