ÓSMY  KNESSET  ( 1973 - 1977 )



   -  Państwo Izrael
          -  I Knesset (1949-1951)
          -  II Knesset (1951-1955)
          -  III Knesset (1955-1959)
          -  IV Knesset (1959-1961)
          -  V Knesset (1961-1965)
          -  VI Knesset (1965-1969)
          -  VII Knesset (1969-1973)
       - VIII Knesset
          -  IX Knesset (1977-1981)
          -  X Knesset (1981-1984)
          -  XI Knesset (1984-1988)
          -  XII Knesset (1988-1992)
          -  XIII Knesset (1992-1996)
          -  XIV Knesset (1996-1999)
          -  XV Knesset (1999-2003)
          -  XVI Knesset (2003-2006)
          -  XVII Knesset (2006- )





Zobacz także w Historii:

   -  1973-1978 - Do pokoju z Egiptem

















Yitzhak Rabin, Shimon Peres i Yigal Allon
(źródło: Knesset)















Ma'alot - 15 maja 1974 r.
(źródło: Knesset)

 

 

Ósmy Knesset:
                    Wybory: 31.12.1973 r.
                    Pierwsze posiedzenie: 21.01.1974 r.
                    Liczba wybranych list: 9.
                                        (przed końcem Knessetu było 10 parlamentarnych grup
                                        oraz 1 niezrzeszony poseł)
                    Czas: 3 lata i 5 miesięcy

                    Przewodniczący: Israel Yeshayahu-Shar'abi
                    Zastępcy przewodniczącego: Shne'or Zalman Abramov,
                                                         Mordechai Ben-Porath,
                                                         Mordechai Darnizky (Yudin), Avraham Gilberber,
                                                         Ben-Zion Keshet, Yitzhak Peretz,
                                                         Pinhas Scheinman, Moshe Shahal.

                    Sekretarz Powszechny: Netan'el Lorch

Ósmy Knesset (1973-1977)
Nazwa listy procent uzyskanych głosów liczba miejsc liczba miejsc przed następnymi wyborami
Zjednoczenie Pracy (1) 39,6 % 51 49
Likud (2) 30,2 % 39 40
Partia Religijno-Narodowa 8,3 % 10 10
Zjednoczony Front Tory (3) 3,8 % 5 0
Niezależni Liberałowie (2) 3,6 % 4 3
Rakah (4) 3,4 % 4 4
Ruch Praw Obywatelskich (Ratz) 2,2 % 3 2
Kidma Vepituah (5) 1,4 % 2 0
Moked 1,4 % 1 1
Arabska Lista Beduinów i Mieszkańców Wsi (5) 1,0 % 1 0
Zjednoczona Lista Arabska - 0 3
Frakcja Społeczno-Demokratyczna - 0 2
Agudat Israel - 0 3
Po'alei Agudat Israel - 0 2
niezrzeszony - Mordechai Ben-Porat - 0 1
(1) - jeden członek przeszedł do Frakcji Społeczno-Demokratycznej; poseł Mordechai Ben-Porat odłączył się i pozostał niezależnym posłem.
(2) - jeden członek odszedł od Niezależnych Liberałów do Likudu.
(3) - rozdarcie na Agudat Israel i Po'alei Agudat Israel.
(4) - zmienił nazwę na Hadash.
(5) - arabska lista mniejszościowa powiązana ze Zjednoczeniem Pracy. Podczas Knessetu, obydwa ugrupowania dołączyły do Zjednoczenia Pracy, a następnie oddzialiły się, zakładając partię nazwaną Zjednoczoną Listą Arabską.

 

Podczas obrad ósmego Knessetu zaczęły objawiać się konsekwencje Wojny Jom Kippur. Wstrząs społeczny nie objawił się jeszcze podczas wyborów do ósmego Knessetu, jednak stopniowo rosła w siłę partia protestacyjna. 1 kwietnia 1974 roku Komisja Agranata przedstawiła raport o przyczynach niepowodzeń podczas tej wojny. W wyniku ogłoszenia tego raportu ustąpiła pani premier Golda Meir.

Nowy rząd sformował Yitzhak Rabin, który nie zaprosił do rządu żadnych bohaterów wojennych - wliczając w to Moshe Dayana, który ponosił część odpowiedzialności za niepowodzenia w Wojnie Jom Kippur.

W okresie kadencji parlamentu nastąpiła ideologiczna polaryzacja w kwestii przyszłości terenów zajętych przez izraelską armię podczas Wojny Sześciodniowej (1967 r.). W 1974 roku podpisano z Syrią i Egiptem porozumienia o częściowym wycofaniu wojsk. W 1975 roku zawarto z Egiptem porozumienie, które opierało się na zasadzie "ziemia za pokój".

Równocześnie nasiliła się izolacja Izraela na arenie międzynarodowej, która znalazła swoje odbicie w oświadczeniu Zgromadzenia Ogólnego ONZ, które przyrównało Syjonizm do rasizmu. W efekcie wzrosło uzależnienie Izraela od Stanów Zjednoczonych.

W tym okresie wzrosła liczba arabskich ataków terrorystycznych. Większe zamachy miały miejsce w Ma'alot (26 osób zostało zabitych - z czego 21 były dziećmi), Nahariya, Kibbutz Shamir, Kirat Shmona, hotel sabaudzki w Tel Awiwie, Kikar Zion w Jerozolimie, Beit She'an i Ramat Magshimim.
    W lipcu 1976 roku nastąpiło porwanie francuskiego samolotu z izraelskimi obywatelami do Ugandy, w Afryce. W odpowiedzi interweniował specjalny oddział komandosów, który uwolnił zakładników. Podczas obrad Knessetu kilka razy dyskutowano nad kwestią rozmów pomiędzy Izraelczykami a przedstawicielami Organizacji Wyzwolenia Palestyny.

W 1975 roku rozpoczęła pracę komisja parlamentarna do spraw statusu kobiet. W wyniku jej pracy zaczęły pojawiać się początki zmiany podejścia do kobiet.

W 1975 roku rozpoczęła się wojna domowa w Libanie i wzdłuż granicy izraelsko-libańskiej wybudowano specjalny system umocnień oraz fortyfikacji. W marcu doszło do wydarzeń tzw. "Dnia ziemi". W wyniku licznych przypadków konfiskaty arabskiej ziemi, w Samarii i Judei doszło do wybuchu arabskich zamieszek, które stłumiły siły bezpieczeństwa. Niepokoje wybuchły także wśród izraelskich Arabów.

W okresie ósmego Knessetu doszło także do kilku afer związanych z nieprawidłowościami finansowymi. Pod koniec 1976 roku przed sądem odpowiadał Asher Yadlin, który był kandydatem na dyrektora Banku Izraela. Samobójstwo popełnił minister budownictwa Avraham Ofer. Z powodu nieprawidłowości finansowych popełnionych w USA przez żonę, ustąpił premier Yitzhak Rabin.

Pod koniec kadencji ósmego Knessetu doszło do historycznego zerwania politycznego przymierza między Zjednoczeniem Pracy i Partią Narodowo-Religijną. Oficjalną przyczyną było przerwanie szabatu przez przybycie do Izraela pierwszych myśliwców F-15 z USA. Ceremonia w bazie wojskowej IAF naruszyła szabat.

Całemu temu okresowi towarzyszyły częste strajki pracowników El-Al i portu w Ashdod.

 

 

Szesnasty rząd został sformowany przez Goldę Meir w dniu 10 marca 1974 roku. Członkami koalicji rządowej byli: Zjednoczenie Pracy, Partia Narodowo-Religijna i Niezależni Liberałowie.

Liczba ministrów, gdy rząd został sformowany - 22.

Premier ustąpił 11 kwietnia 1974 roku, w wyniku ogłoszenia raportu Komisji Agranata, która badała tło wybuchu Wojny Jom Kippur.

 

 

Siedemnasty rząd został sformowany przez Yitzhaka Rabin w dniu 3 czerwca 1974 roku. Członkami koalicji rządowej byli: Zjednoczenie Pracy, Ratz, Niezależni Liberałowie i listy mniejszościowe. 30 października 1974 roku do koalicji dołączyła Partia Religijno-Narodowa, natomiast 6 listopada 1974 roku wystąpił Ratz.

Liczba ministrów, gdy rząd został sformowany - 19.
          (po przyłączeniu się Partii Religijno-Narodowej i wystąpieniu Ratz - 21)

Premier ustąpił 22 grudnia 1977 roku, w wyniku wycofania poparcia dla rządu przez Partię Religijno-Narodową (jej ministrowie wystąpili z rządu).

 

 

 

źródło materiałów: Knesset




Na poczatek

  Izrael Kultura Historia Turystyka Pomoc duchowa Żydzi w Polsce Czasy i Fakty

Copyright ©2005-2006 by Gedeon