-------- Wiek Ewangelii --------

Po śmierci i zmartwychwstaniu naszego Pana nowa praca rozpoczęła się. Chrystus umarł tak za Izrael, jak i za pogan. Od Zielonych Świątek specjalne dzieło Wieku Ewangelii zaczęło się. Rozpoczęło się głoszenie Dobrej Nowiny o Zbawicielu i Jego Dziele po wszystkich narodach ziemi. Chrystus jest pośrednikiem nowego przymierza. Korzyści owego pośrednictwa są obecnie udzielane prawdziwemu Kościołowi. W wieku tym dokonał się wybór klasy Kościoła. Wybór Kościoła nie był prowadzony w dowolny sposób, lecz każdy członek był karany i próbowany w wierze i charakterze, ażeby przygotować go do tej wielkiej pracy w przyszłości, błogosławienia całej ludzkości.

Początek Wieku Ewangelii zachodzi na Wiek Żydowski na okres 40 lat - od października 29r. do października 69r. Podobnie i koniec tego wieku zachodzi na Tysiąclecie. Długość trwania Wieku Ewangelii można określić na 1845 lat.

Bóg miał w tym okresie także szereg zamierzeń do zrealizowania:
        1). wybór nowego strażnika Objawienia Bożego. Stał się nim duchowy Izrael.
        2). zesłanie objawień, będących dalszym ciągiem objawień poprzednich
                wieków. Zostało to uczynione przez zesłanie 27 ksiąg Nowego
                Testamentu. Objawienie to ogniskuje się w Chrystusie, Głowie i Ciele.
                Poznajemy ofiarę okupową Jezusa i wynikłe z niej powołanie do Boskiej
                natury oraz przywrócenie w przyszłości ludzkości do pierwotnej
                doskonałości przez zmartwychwstanie w Tysiącleciu. Potok nauki jest
                całością rad Bożych w wierzeniu i praktyce.
        3). udowodnienie, że człowiek może być zbawiony przez Ewangelię i że Jezus
                Chrystus jest Zbawicielem ludzi. W tym celu zostali przygotowani przez
                Jezusa Apostołowie i dalsi uczniowie, którzy głosili świadectwo
                następnym, itd. Nauczali oni o zbawieniu Kościoła w ciągu Wieku
                Ewangelii i o zbawieniu ludzkości podczas Tysiąclecia.
        4). przypisanie sprawiedliwości Chrystusowej przez wiarę wszystkim
                prawdziwym wyznawcom. W tym celu głoszono pokutę wobec Boga i
                wiarę w naszego Pana Jezusa, aby uzyskać przebaczenie grzechów i
                przypisaną sprawiedliwość Chrystusową. Warunkami uzyskania tegoż
                było: pokuta (obejmująca świadomość grzechu, żal, wstręt do grzechu,
                wyznanie winy, wyrzeczenie się grzechu, pragnienie przebaczenia i
                postanowienie poprawy) i wiara (obejmuje ona świadomość,
                zrozumienie i uznanie właściwych rzeczy odnoszących się do Boga i
                Chrystusa, a następnie spoleganie serca, czyli ufność i czułość na
                właściwe rzeczy odnoszące się do Boga i Chrystusa). Kto spełniał te dwa
                warunki uzyskiwał usprawiedliwienie przez wiarę, gdyż wiara jego była
                jedyną w nim zaletą sprawiedliwości, którą Bóg poczytywał jako pełną
                sprawiedliwość.
        5). wybór i rozwój Kościoła, który miał dać Królów i Kapłanów Tysiąclecia.
                Wybrańcy zbliżali się do Boga drogą pokuty i wiary w naszego Pana
                Jezusa stając się usprawiedliwionymi. W takim stanie poświęcali się,
                ofiarowali się. Umierali stopniowo dla siebie i świata, a ożywali dla Boga
                w poświęceniu. Przechodzili spłodzenie z Ducha, ożywienie, wzrost,
                wzmocnienie, oczyszczenie, zrównoważenie i udoskonalenie.
                Rozpowszechniali Słowo Boże i cierpieli za nie przestrzegając go. Byli
                nieuznawani, pogardzani i odrzucani przez ludzi, prześladowani jako
                wywrotowcy, głupcy, szaleńcy, bluźniercy i buntownicy. To ich
                przygotowało do Królestwa.
        6). zebranie klasy prawdziwego Kościoła. Dokonuje się to w czasie Żniwa
                Wieku Ewangelii.
        7). zebranie oszukańczych chrześcijan i spalenie ich w ogniu wielkiego ucisku.
                Oszukańczy nominalny kościół to w rzeczywistości dzieci szatana w
                błędnych doktrynach i praktykach. Zostają oni związani w narodowe
                sojusze, przemysłowe trusty, robotnicze związki zawodowe, religijne
                federacje kościelne, stowarzyszenia naukowe i wiele innych podobnych.
                Wielki ucisk to wojna, rewolucja, anarchia, głód i zaraza. Wynikiem tego
                będzie obrzydzenie ludziom grzechu i towarzyszących mu objawów, oraz
                przygotowanie ich do przyjęcia Królestwa Bożego.
        8). przygotowanie Wielkiej Kompanii do życia wiecznego i jej przyszłych
                urzędowych zadań. Są to te jednostki powołane, które utracił swoje
                korony, ale potem pokutowały i zostały w pewnej mierze przywrócone do
                łaski Bożej.
        9). wyłonienie poświęconej klasy Młodociano Godnych. Od 1881r. formuje się
                nowa klasa poświęconych, którzy nie mogli już być zaliczeni do klasy
                Kościoła. Mają oni jednak możność poświęcenia się i uzyskania łaski
                Bożej - lepszego zmartwychwstania w ludzkiej doskonałości z nastaniem
                Tysiąclecia i godność książąt, a z końcem Tysiąclecia naturę duchową,
                niebiański dom i zaszczyty.
        10). nawrócenie Izraela do Chrystusa i powrót Izraela jako narodu do
                Palestyny.

Księga Objawienia jest księgą symboli. Badacze Biblii wiedzą, iż księga ta obfituje w symbole, czy też znaki. A zatem "siedem zborów, które są w Azji", by były w harmonii z resztą księgi, muszą być symboliczne, a ponieważ ta księga jest głównie historią wcześniej napisaną, muszą one symbolizować siedem następujących po sobie okresów w historii Chrześcijańskiego Kościoła i obejmować okres pomiędzy pierwszym i wtórym Przyjściem Chrystusa.

Przyjrzyjmy się teraz pobieżnie uporządkowaniu chronologicznemu historii Kościoła Chrześcijańskiego:
        1. - Efez - okres życia Apostołów (lata od 33 roku do 69 roku).
        2. - Smyrna - okres pogańskich prześladowań sięgający do Soboru Nicejskiego
                (lata od 69 roku do około 318 roku).
        3. - Pergamon - okres przejściowy, w czasie którego powstało Papiestwo (lata
                od 318 roku do 799 roku).
        4. - Tiatyra - okres, podczas którego prawdziwy Kościół znajdował się na
                "pustyni" ("puszczy"), a Kościół odstępczy siedział jako królowa
                prowadząc rozkoszne życie z królami ziemi - władzami świeckimi (lata
                od 799 roku do 1309 roku).
        5. - Sardes - krótka przerwa tuż przed Reformacją przez grupy i sekty (lata
                od 1309 roku do 1479 roku).
        6. - Filadelfia - okres od Reformacji do końca XIX wieku (lata od 1479 roku
                do 1874 roku).
        7. - Laodycea - okres dzisiejszego Kościoła (od 1874 roku).